Rockwell C Κλίμακα Σκληρότητας

Η μέθοδος Rockwell είναι μια στατική μέθοδος δοκιμής σκληρότητας, η οποία έχει τα εξής χαρακτηριστικά:·
Πρόκειται για μια μέθοδο μέτρησης σκληρότητας που υπαγορεύεται από τα πρότυπα ISO 6508, ASTM E18.·
Χρησιμοποιείται για τη δοκιμή σκληρότητας στην μακροσκοπική περιοχή (δύναμη δοκιμής≥49,03 Ν), πιο συγκεκριμένα με δύναμη δοκιμής 29,42 έως 1471 Ν.·
Σχήμα και υλικό διεισδυτή: Ανάλογα με τη συγκεκριμένη μέθοδο Rockwell που χρησιμοποιείται, ο διειεσδυτής είναι είτε ένας κώνος διαμαντιού (με γωνία κώνου 120 °) είτε μια σφαίρα από σκληρό μέταλλο (με 1⁄16-inch ακτίνας).
ΠΙΝΑΚΑΣ 2
Κλίμακα | Συντομογραφία | Φορτίο (1kgf=9,81N) | Διεισδυτής | Χρήση |
A | HRA | 60 kgf | 120° σφαιρο -κωνικό διαμάντι | Καρβίδια του βολφραμίου |
B | HRB | 100 kgf | 1⁄16-inch-ακτίνα(1.588 mm) σφαίρα από ατσάλι | Αλουμίνιο, ορείχαλκος και μαλακοί χάλυβες |
C | HRC | 150 kgf | 120° σφαιρο-κωνικό διαμάντι | Σκληροί χάλυβες >ΗR Β100 |
D | HRD | 100 kgf | 120° σφαιρο-κωνικό διαμάντι |
Αρχή λειτουργίας
Στη μέθοδο Rockwell, η συνολική δύναμη δοκιμής εφαρμόζεται σε δύο φάσεις. Στην πρώτη φάση εφαρμόζεται μια δύναμη προ φόρτισης που ο διεισδυτής φτάνει σε ένα βάθος h0 μέσα στο υλικό, στην δεύτερη φάση εφαρμόζεται η επιπλέον δύναμη με αποτέλεσμα ο διεισδυτής να φτάσει σε ένα βάθος h1. Η αρχική προ φόρτιση δύναμη συν την πρόσθετη δύναμη δοκιμής δίνει τη συνολική δύναμη δοκιμής (αναφέρεται επίσης ως συνολική δύναμη ή κύριο φορτίο). Η συνολική δύναμη εφαρμόζεται στο δοκίμιο για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα όπου στο πέρας αυτού αφαιρείται η πρόσθετη δύναμη με αποτέλεσμα ο διεισδυτής να κινηθεί προς τα πάνω σε ένα ψηλότερο επίπεδο σε βάθος h2 (εικόνα 2).
Τώρα μπορεί να υπολογιστεί η σκληρότητα Rockwell (HR) χρησιμοποιώντας το υπολειπόμενο βάθος h= h2.- h1 της εσοχής.

Rockwell αρχή λειτουργίας
Εικόνα 2: Αρχή λειτουργίας μέτρησης σκληρότητας κατά Rockwell.
Εξήγηση συντομογραφίας
1. Αριθμητική τιμή σκληρότητας
2. Τα δύο γράμματα "HR", δηλώνουν την μέθοδο Hardness Rockwell.
3. Η ονομασία της κλίμακας Rockwell, ορίζεται από τον συνδυασμό του κύριου φορτίου (συνολική δύναμη δοκιμής) και τον τύπο του διειεσδιτή που χρησιμοποιείται.